Wszystkie zawarte tu teksty mogą być wykorzystywane jedynie za zgodą właściciela strony!
© Copyright by Maciej Pinkwart
9 marca 2013
Maciej na czele Kościoła!
Właśnie
się dowiedziałem, że kościół wybrał swojego przywódcę, który przybrał
imię Maciej. Maciej ma 71 lat i ostatnio był arcybiskupem Jerozolimy.
Nosi teraz tytuł abuna i jest głową kościoła etiopskiego, ale
głosowali nań także delegaci kościoła koptyjskiego. To jeden z
najstarszych kościołów chrześcijańskich na świecie: do Jezusa modlono
się w Etiopii już w IV wieku, w czasach gdy większość Europy nadal
tkwiła w pogaństwie. Dobrze jest to wiedzieć w kraju, który uważa się za
przedmurze i ostatnią ostoję chrześcijaństwa. A Etiopia ponoć była
rządzona przez potomków poczętych z grzesznego związku mądrego króla
Salomona z seksowną królową Saby. Co mi zawsze przypomina słynny dialog
między Einsteinem a piękną aktorką, wzdychającą do genialnego fizyka
słowami: och, gdybyśmy mieli dziecko, które by odziedziczyło Pana rozum
i moją urodę... Na co Einstein: No super, ale co by było, gdyby
odziedziczyło odwrotnie?
A patriarcha abuna Maciej jakoś mi dziwnie przypomina patriarchę pewnego rodu w Podkowie Leśnej. Wiem, że ów bywał w Afryce, ale żeby tam osiadł na stałe, to nie słyszałem.
*
Na spotkaniu w Bibliotece Górskiej w Krakowie było niewielu znajomych, ale
atmosfera była sympatyczna, bo przed rozpoczęciem promocji pewien
emerytowany wykładowca UJ opuścił salę, podobno mrucząc: Żydy, same
Żydy, wychodzę. Trochę był też zły, że ja się spóźniałem, bo pani
robiącej ze mną wywiad do radia wysiadły baterie i trzeba było nagrywać
dwa razy. A propos tych Żydów
przypomniałem sobie anegdotę o księdzu Januszu Pasierbie, który zapytany
o to, czy to prawda, że w KOR byli sami Żydzi – odpowiedział: Nie,
sami Żydzi to byli w Wieczerniku…
*
Nowe wiadomości na temat czytelnictwa w Polsce, i to od razu optymistyczne: 32 % mężczyzn i aż 45 % kobiet przeczytało w minionym roku przynajmniej jedną książkę. Nie twierdzę, że była to moja książka, naturalnie, ale z drugiej strony statystyki nie podają, że była to książeczka do nabożeństwa. Co więcej: 52 % mężczyzn i aż 65 procent kobiet przeczytało w gazecie lub na komputerze artykuł, który liczył co najmniej 3 strony tekstu! Wśród osób z wykształceniem licencjackim i wyższym odsetek umiejących czytać wynosi w dziedzinie książek 62 %, a w dziedzinie artykułów aż 80 %. Super! Jesteśmy krajem intelektualistów! I doprawdy trzeba malkontenctwa "Gazety Wyborczej", żeby ten sukces przekuwać w klęskę i utrzymywać, że ponad 60 % Polaków nie miało w zeszłym roku kontaktu z książką.
*
Na minionym posiedzeniu Sejmu prezes PIS przez dwadzieścia minut prezentował swój związek partnerski z Piotrem Glińskim, tuląc publicznie profesora w objęciach. Fakt, że Jarosław Kaczyński potrafił uruchomić tablet i mniej więcej skierować go w stronę posłów do tego stopnia zbulwersował Wysoką Izbę, że nikt nie wie, o czym Gliński mówił w rękach prezesa. Inna rzecz, że przez następne półtorej godziny Kaczyński przekładał wypowiedź Glińskiego na język zbliżony do polskiego, jednakże był to czas całkowicie stracony, bo posłowie nie zmienili swojego zdania: wina Tuska to nadal dla jednych trucizna, dla innych ambrozja.
*
Tymi żarcikami uciekam od tematu, który od blisko tygodnia zdominował myśli i zakrył żałobą serca zakopiańczyków i wszystkich miłośników gór: tragedii na Broad Peak w Karakorum. Z Maćkiem i Ewą Berbekami znam się od ćwierćwiecza. Znając zawód Maćka i jego prywatne pasje zawsze ze ściśniętym sercem słuchałem informacji o jego kolejnej wyprawie, ale zawsze też wierzyłem w jego wielkie doświadczenie, rozwagę i szczęście. Jednak powyżej ośmiu tysięcy metrów jest się zawsze w strefie najwyższego ryzyka. Tym razem to oznaczało: poza granicą życia. Pisze mi Krzysztof H. z Warszawy: Jestem wstrząśnięty, to za małe słowo. Wczoraj rano wysłałem do Niego maila z gratulacjami, że wszedł (!). Byłem z Nim w 2006 roku na Kilimandżaro i z pewnością był to jeden z najciekawszych ludzi, których spotkałem z życiu. Jego opiekę, spokój, fantastyczne utrzymywanie miłej atmosfery i dwie błyskawiczne "reakcje zdrowotne" (w jednej nieznanemu Austriakowi uratował prawdopodobnie życie) pamiętać będę zawsze. Nie znam p. Ewy, ale proszę Jej powiedzieć, że będę o Nim zawsze myślał, że w moim przekonaniu (i całej szóstki gości z Kili ze stycznia 2006 r.) był fantastycznym człowiekiem i że pustkę po Nim w mojej świadomości (jakby to za górnolotnie nie brzmiało) będę odczuwał dopóki będę żył...
Cytuję znajomego dlatego, że sam nie umiem nic powiedzieć. Poza osobistą wieloletnią znajomością z Berbekami, mam jeszcze jedną sprawę z Broad Peak: w 1975 roku, po zdobyciu Broad Peak Middle przez piątkę himalaistów z Wrocławia, przy zejściu zginęło - właściwie zaginęło - trzech wspinaczy. Wśród nich - Andrzej Sikorski, mój bliski przyjaciel ze studiów dziennikarskich, ekonomista, wówczas pracujący w "Życiu Gospodarczym".
Ilu ich tam już zostało przed Maćkiem? Andrzej. Wanda. Dobrosława. Kukuczka. Heinrich. Chrobak. Wróż. Morawski. I tylu innych...
Tylko nie próbujmy tego oceniać, zadawać głupich pytań "po co", opowiadać
o "kapliczkach straceńców", o niepotrzebnym ryzyku... Uszanujmy ich
wolną wolę. Przypomnijmy zdanie Mieczysława Karłowicza, wypowiedziane
niedługo przed śmiercią w lawinie pod Małym Kościelcem: Wiem,
co mam do stracenia, i wiem, co do zyskania, decyzja nie trwa długo!
Trzymaj się, Ewo. Maciek po prostu, jak zwykle, poszedł w góry.